PRZESTYMULOWANIE inaczej PRZEBODŹCOWANIE, PRZECIĄŻENIE SENSORYCZNE, PRZEŁADOWANIE.
Czy nieograniczona stymulacja może szkodzić? Okazuje się, że tak. Przebodźcowanie to przeciążenie psychofizyczne wywołane nadmiarem bodźców docierających do organizmu. Stan, w którym układ nerwowy musi przetworzyć więcej bodźców niż jest w stanie. Przestymulowanie może być tak samo niebezpieczne jak niedostymulowanie, a nawet gorsze. Przebodźcowanie to zmęczenie i stres. Mózg musi cały czas przetwarzać docierające bodźce. Nie ma czasu na regenerację. Przewlekły stres, gromadzący się ma mnóstwo negatywnych konsekwencji np. obniżenie odporności, objawy psychosomatyczne: bóle brzucha, bóle głowy, rozdrażnienie, problemy ze snem. Zaburza procesy myślowe: pamięć i koncentrację, powoduje wzmożoną wrażliwość na bodźce, lęki (zaburzenie poczucia bezpieczeństwa ze względu na nadmiar bodźców).Prowadzi do wyczerpania organizmu.
Wszyscy jesteśmy narażeni na przebodźcowanie, ponieważ nieustannie dociera do nas duża liczba bodźców, jest to choroba XXI wieku. Jednak najbardziej narażone na przestymulowanie są:
-dzieci ze specjalnymi potrzebami rozwojowymi
-dzieci z obciążeniami neurologicznymi
-osoby w spektrum autyzmu
-dzieci wysoko wrażliwe
-dzieci po traumach, w długotrwałym stresie
-osoby nadwrażliwe sensorycznie (z zaburzeniami przetwarzania sensorycznego)
-wcześniaki

Proces przetwarzania sensorycznego jest bezpośrednio powiązany z reakcjami emocjonalnymi dziecka.
Częste zachowania dzieci przestymulowanych:
-agresja, szybka irytacja
-labilność emocjonalna
-impulsywność, histeria
-unikanie nowości
-obgryzanie paznokci
-nadruchliwość, problemy z koncentracją
-nieprzewidywalność
-schematyczność, nieelastyczność
-nadmierna ostrożność, lękliwość
-trudności w kontaktach społecznych