Październik jest miesiącem świadomości o mutyzmie wybiórczym.

Czym jest Mutyzm Wybiórczy? Mutyzm wybiórczy, zwany inaczej selektywnym, rozwija się we wczesnym dzieciństwie, najczęściej między 2. a 6. r.ż.. Jest to zaburzenie lękowe, rodzaj specyficznej fobii, która polega na tym, że dziecko mówi płynnie i swobodnie w pewnych sytuacjach, gdy czuje się bezpiecznie np. w domu, a milczy, mówi cicho lub wypowiada tylko pojedyncze słowa w innych sytuacjach społecznych, w których odczuwa lęk np. w przedszkolu, szkole lub innych miejscach publicznych. Osoby z mutyzmem wybiórczym boją się mówić i być słyszane, a czasem nawet widziane podczas mówienia. Dziecko ma prawidłowo rozwiniętą mowę, adekwatnie do wieku i bardzo dużą chęć mówienia, ale mimo to nie jest w stanie lub mówi pojedyncze słowa, zazwyczaj szeptem. Może w ogóle nie odzywać się do nauczycieli, czy rówieśników, lub mówić tylko do niektórych, wybranych osób.

A może to nieśmiałość? Nie należy mylić mutyzmu selektywnego, który, jak już wspomniałam jest zaburzeniem lękowym z nieśmiałością, która jest cechą osobowościową. Może dziecku utrudniać funkcjonowanie, ale nie w takim stopniu, jak w przypadku mutyzmu. Dziecko z mutyzmem niekoniecznie musi być nieśmiałe. Lęk przed mówieniem to nie jest nieśmiałość.

Jak może zachowywać się dziecko z mutyzmem selektywnym w przedszkolu? Często jest tak, że nie uczestniczy w zajęciach, siedzi z boku, obserwuje rówieśników, nie ma apetytu, boi się korzystać z toalety. Przedszkolak unika kontaktu wzrokowego, nie uśmiecha się- twarz nie wyraża żadnych emocji, ponieważ dziecko będąc w placówce cały czas funkcjonuje w napięciu. Oczekuje się od  niego komunikacji werbalnej, więc odczuwa presję. Takie zachowania nie wynikają z uporu dziecka, czy też złośliwości, jest to problem natury psychologicznej- jeśli dziecko znajduje się poza strefą własnego komfortu, uaktywnia się stan lękowy- fobia. Dziecko z MW jest bardzo dobrym obserwatorem, jest wrażliwe, emocjonalne, szczere, pełne chęci, ale również może być ciche i zachowawcze, często się denerwować- zachowanie dziecka zależą od sytuacji społecznej, w jakiej się ono znajduje.

Jak pomóc dziecku? Jedną najskuteczniejszych form pomocy dla dzieci dotkniętych MW, potwierdzoną badaniami naukowymi, jest metoda małych kroków, która oparta jest na metodzie behawioralnej. Jeśli dziecko po miesiącu adaptacji w placówce nadal milczy, a w domu swobodnie rozmawia, należy zdiagnozować je w kierunku mutyzmu wybiórczego.

Mam nadzieję, że udało mi się przybliżyć Państwu tak ważne zagadnienie, jakim jest Mutyzm Wybiórczy. Po więcej informacji, zapraszam na stronę Fundacji Mutyzmu Wybiórczego: mutyzm-wybiórczy.org.pl.